بررسی یک ساله علل ارجاع مجدد مراجعین سرپایی پزشکی قانونی از سوی مراجع قضایی و انتظامی در اداره کل پزشکی قانونی استان همدان در سال 1385

زمینه و هدف: اطاله دادرسی از جمله معضلاتی است که قوه قضاییه با آن روبرو است. قسمتی از اطاله دادرسی مربوط به اخذ گواهی و نظریه پزشکی قانونی می باشد. این مطالعه به بررسی یک جنبه از اطاله دادرسی در پزشکی قانونی پرداخته و هدف آن کاهش مراجعات مجدد و غیرضروری به پزشکی قانونی از سوی دستگاه قضایی و ضابطین از طریق بررسی علل ارجاع مجدد مراجعین سرپایی, می باشد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مشاهده ای و توصیفی از نوع مقطعی می‌باشد و برای انجام آن در مدت یک سال 450 پرونده ارجاع مجدد به پزشکی قانونی مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مورد نظر از طریق پرسشنامه از داخل پرونده ها جمع آوری شده و با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: حسب نتایج حاصل از 450 پرونده مورد بررسی, علت ارجاع مجدد مراجعین و مصدومین در 175 مورد (9/38%) مربوط به خود مراجعه کننده و در 118 مورد (2/26%) مربوط به پزشکی قانونی و در 157 مورد (9/34%) مربوط به مراکز ارجاع دهنده بود که در میان علل مربوط به مراجعه کننده, اظهار تألم و تقاضای معاینه مجدد شایع ترین علت و اعتراض به گواهی صادره و عدم همکاری در سیر پرونده در ردیف‌های بعدی قرار داشتند. در حوزه عوامل مربوط به پزشکی قانونی، اشکال در گواهی-نویسی با 78% فراوانی, شایع ترین عامل بوده و در حوزه علل مربوط به مراکز ارجاع دهنده, عدم مطالعه دقیق گواهی صادره یا برداشت ناصحیح از آن 1/54% موارد را تشکیل داده و شایع ترین علت محسوب می شد. نتیجه گیری: با بررسی نتایج مطالعه می توان ادعا نمود شایع ترین علل ارجاع مجدد مراجعین که به سادگی قابل پیشگیری نیز می باشد, در حیطه پزشکی قانونی و مراکز ارجاع دهنده قرار دارد که در صورت به کارگیری راه‌کارهای لازم مانند دقت در گواهی‌نویسی و رعایت اصول علمی آن و برگزاری دوره‌های آموزشی برای قضات و کارکنان دادگستری و سایر ضابطین مانند کلانتری‌ها می‌توان آنها را تا حد زیادی کاهش داد.